ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως, ὁ θαυματουργός, ἀποτελεῖ ἕνα δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, στίς φτωχές ἡμέρες τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰώνα. Στό πρόσωπό του ἀνακαλύπτει κανείς ἕναν μεγάλο Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου ἡ ἁγιότητα τοῦ βίου, συνδυάζεται μέ τήν χάρη τῆς θαυμαουργίας, καί τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία. 
Γεννήθηκε στήν Σηλυβρία τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης τό 1846. Παρακολουθώντας τήν ἱστορική διαδρομή τοῦ βίου του, τόν συναντοῦμε στήν Κωνσταντινούπολη, δεκατετράχρόνο παιδί, νά ἐργάζεται καί νά σπουδάζει στήν Νέα Μονή τῆς Χίου. Νά κείρεται μοναχός (1876) καί νά χειροτονεῖται διάκονος (1877)· στήν Ἀθήνα, νά ὁλοκληρώνει τίς θεoλογικές του σπουδές (1885), καί στήν Αἴγυπτο, νά διακονεῖ ἐπί μιά πενταετία στό πατριαρχείο Ἀλεξανδρείας. Ἐκεῖ χειροτονεῖται πρεσβύτερος (1886) καί ἐπίσκοπος Πενταπόλεως. (1889) Ἐξαιτίας τοῦ φθόνου πού πρoκαλεῖ τό πολυδιάστατο ἔργο του, συκοφαντεῖται καί ἀπομακρύνεται ἀπό τό Πατριαρχεῖο.
Ἐπιστρέφει στήν Ἑλλάδα τό 1890, ὅπου περιφέρεται ὡς ἁπλός ἱεροκήρυκας μέχρι τό 1894,πού ἀναλαμβάνει τήν διεύθυνση τῆς Ριζαρείου Σχολῆς. Τό 1908 γιά λόγους ὑγείας παραιτεῖται καί ἀποσύρεται στήν Αἴγινα, στήν γυναικεία Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδoς, πού ὁ ἴδιος ἔχει ἱδρύσει ἀπό τό 1904. Ἐκεῖ παραμένει, ὡς πνευματικός τῆς Μονῆς, μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του (1920).
Μιά ἱερή πορεία ἐβδομηντατεσσάρων χρόνων, κατάφορτη ἀπό καρπούς τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Νηστεύει, ἀγρυπνεῖ, προσεύχεται. Ταυτίζει τό θέλημά του μέ τήν θεία θέληση καί γίνεται ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὁ "παθῶν καὶ μαθῶν τὰ θεῖα". Λειτουργεῖ σάν Ἄγγελος, προσεύχεται χωρίς νά πατάει στήν γῆ. Ἀναδεικνύεται ἔνθερμος λάτρης τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἐγκάρδιος ὑμνητής τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Θεολόγος θεόπνευστος, καί συγγραφέας ἀκούραστος. Κηρύττει, ἐξομολογεῖ, νουθετεῖ, θυσιάζεται γιά τόν πλησίον. Οἱ ἐλεημοσύνες του ἄπειρες. Τά θαύματά του ἀνεξάντλητα. Ἡ παρουσία του γαληνεύει, εἰρηνεύει, ἐμπνέει τούς πάντες. Εἶναι ἀληθινά μεγάλος, γι' αὐτό καί βαθιά ταπεινός. Εἶναι ἀρχιερέας τοῦ Ὑψίστου, ἀλλά γίνεται καί καθαριστής, κηπουρός, τσαγκάρης καί χτίστης, μέχρι τά γεράματά του.
Συκοφαντεῖται βαριά, κι ἐκεῖνος εἰρηνικά ὑπομένει, προσεύχεται, συγχωρεῖ, εὐχαριστεῖ γιά ὅλα. Ἕνας πιστός μιμητής τοῦ πράου καί ταπεινοῦ Ἰησοῦ. Ἡ Ἐκκλησία μας τόν ἀνακηρύσσει ἐπίσημα ὡς Ἅγιο, τό 1961.
Ἀκτινοβολία, αὐτῆς τῆς ἁγίας του ζωῆς, ἀποτελοῦν τά γραπτά του κείμενα.
Θά κλείσουμε αὐτήν τήν σύντομη σκιαγραφία τοῦ ἁγίου Νεκταρίου μέ δύο ἐπιστολές του πού ἀναφέρονται: ἡ μέν πρώτη στόν
πνευματικό ἀγώνα τοῦ χριστιανοῦ, καί ἡ δεύτερη στούς πειρασμούς τοῦ χριστιανοῦ.
Γράφει, λοιπόν, γιά τόν πνευματικό ἀγώνα: «Σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι νά γίνουμε τέλειοι καί Ἅγιοι. Νά ἀναδειχθοῦμε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμοι τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Ἄς προσέξουμε μήπως, γιά χάρη τῆς παρούσας ζωῆς, στερηθοῦμε τήν μέλλουσα. Μήπως, ἀπό τίς βιοτικές φροντίδες καί μέριμνες, ἀμελήσουμε τόν σκοπό τῆς ζωῆς μας.
Ἡ νηστεία, ἡ ἀγρυπνία καί ἡ προσευχή ἀπό μόνες τους δέν φέρνουν τούς ἐπιθυμητούς καρπούς, γιατί αὐτές δέν εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας· ἀποτελοῦν τά μέσα γιά νά πετύχουμε τόν σκοπό.
Στολίστε τίς λαμπάδες σας μέ ἀρετές. Ἀγωνιστεῖτε νά ἀποβάλετε τά πάθη τῆς ψυχῆς. Καθαρίστε τήν καρδιά σας ἀπό κάθε ρύπο καί διατηρῆστε την ἁγνή, γιά νά ἔρθει καί νά κατοικήσει μέσα σας ὁ Κύριος· γιά νά σᾶς πλημμυρίσει τό Ἅγιο Πνεῦμα μέ τίς θεῖες Του δωρεές.
Νά ζητᾶτε καθημερινά τόν Κύριο· ἀλλά μέσα στήν καρδιά σας, καί ὄχι ἔξω ἀπ' αὐτήν.
Ἀλλά γιά νά βρεῖτε τόν Κύριο, ταπεινωθεῖτε μέχρι τό χῶμα, γιατί ὁ Κύριος ἀποστρέφεται τούς ὑπερήφανους, ἐνῶ ἀγαπάει καί ἐπισκέπτεται τούς ταπεινούς στήν καρδιά
Άγωνίζου τόν ἀγώνα τόν καλό καί ὁ Θεός θά σέ ἐνισχύει. Στόν ἀγώνα ἐντοπίζουμε τίς ἀδυναμίες, τίς ἐλλείψεις καί τά ἐλαττώματά μας. Εἶναι ὁ καθρέφτης τῆς πνευματικῆς μας καταστάσεως. Ὅποιος δέν ἀγωνίστηκε, δέν γνώρισε τόν ἑαυτό του.
Προσέχετε καί τά μικρά ἀκόμη παραπτώματα. Ἄν σᾶς συμβεῖ ἀπό ἀπροσεξία κάποια ἁμαρτία, μήν ἀπελπίζεστε, ἀλλά σηκωθεῖτε γρήγορα, ἱκετεῦστε τόν Θεό, πού ἔχει τήν δύναμη νά σᾶς ἀνορθώσει.
Ἡ μεγάλη λύπη κρύβει μέσα τῆς ὑπερηφάνεια. Οἱ ὑπερβολικές λύπες καί ἀπελπισίες εἶναι βλαβερές καί ἐπικίνδυνες, καί πολλές φορές ὑποκινοῦνται ἀπό τόν διάβολο γιά νά ἀνακόψουν τήν πορεία τοῦ ἀγωνιστή.
Μέσα μας ἔχουμε ἀδυναμίες καί πάθη καί ἐλαττώματα ριζωμένα βαθιά. Πολλά ἀπό αὐτά εἶναι καί κληρονομικά. Ὅλα αὐτά δέν κόβονται μέ μιά σπασμωδική κίνηση οὔτε μέ τήν ἀνυπομονησία καί τήν βαρειά θλίψη, ἀλλά μέ ὑπομονή καί ἐπιμονή, μέ καρτερία, μέ φροντίδα καί προσοχή.
Ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στήν τελειότητα εἶναι μακρύς. Εὔχεσθε στόν Θεό νά σᾶς δυναμώνει.
Ἀγρυπνεῖτε καί προσεύχεστε γιά νά μήν μπεῖτε σέ πειρασμό. Μήν ἀπελπίζεστε ἄν πέφτετε συνέχεια σέ παλιές ἁμαρτίες. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ὅμως καί μέ τήν ἐπιμέλεια νικοῦνται. Τίποτε νά μήν σᾶς ἀπελπίζει.
Γιά τούς πειρασμούς διδάσκει τά ἑξῆς:
Οἱ πειρασμοί παραχωροῦνται γιά νά φανερωθοῦν καί νά καταπολεμηθοῦν τά κρυμμένα πάθη, κι ἔτσι νά θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καί αὐτοί δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους. Γι' αὐτό ἐμπιστεύσου στόν Θεό καί ζήτησε τήν βοήθειά Του, ὥστε νά σέ δυναμώσει στόν ἀγώνα σου.
Ἡ ἐλπίδα στόν Θεό, δέν ὁδηγεῖ ποτέ στήν ἀπελπισία.
Οἱ πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεός ξέρει τήν ἀντοχή τοῦ καθενός μας καί παραχωρεῖ τούς πειρασμούς κατά τό μέτρο τῶν δυνάμεών μας. Νά φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νά εἴμαστε ἄγρυπνοι καί προσεκτικοί, γιά νά μήν βάλουμε μόνοι μας τόν ἑαυτό μας σέ πειρασμό.
Μετά ἀπό τίς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματική χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις γιά τήν δική Του ἀγάπη. Μήν λιποψυχεῖτε, λοιπόν, καί μήν δειλιάζετε.
Δέν πρέπει νά θλίβεστε καί νά συγχύζεστε γιά ὅσα συμβαίνουν καί εἶναι ἀντίθετα μέ τήν θέλησή σας, ὅσο δίκαιη καί ἄν εἶναι αὐτή. Μιά τέτοια θλίψη μαρτυρεῖ τήν ὕπαρξη ἐγωισμοῦ. Ἡ ὑπερβολική θλίψη, γιά ὅλα αὐτά, εἶναι τοῦ πειρασμοῦ. Μία εἶναι ἡ ἀληθινή θλίψη. Αὐτή πού δημιουργεῖται, ὅταν γνωρίσουμε καλά τήν ἄθλια κατάσταση πού βρίσκεται ἡ ψυχή μας. Ὅλες οἱ ἄλλες θλίψεις δέν ἔχουν καμιά σχέση μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.
Φροντίζετε νά διαφυλάττετε στήν καρδιά σας τήν χαρά τοῦ ἁγίου Πνεύματος, καί νά μήν ἐπιτρέπετε στόν πονηρό νά χύνει τήν πίκρα του. Προσέχετε! Προσέχετε, μήπως ὁ παράδεισος πού ὑπάρχει μέσα σας μετατραπεῖ σέ κόλαση».
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος εἶναι ὁ Ἅγιος τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα. Ὁ γλυκύς, ὁ πράος, ὁ ἀνεξίκακος, ὁ ταπεινός. Γι' αὐτό καί ἔλαβε καί λαμβάνει τόση χάρη ἀπό τόν Κύριος τῆς Δόξης.
Ἄς ζητοῦμε στήν προσευχή μας τήν προστασία τοῦ Ἁγίου, καί ἄς προστρέξουμε ὡς ταπεινοί προσκυνητές στά χαριτόβρυτα λείψανά του,πού ἀποτελοῦν πηγή εὐλογίας καί ἰάσεων.
Ὁ συμπαθής Ἅγιος νά παρέχει στόν καθένα ξεχωριστά, ἐν παντί καί πάντοτε, τήν πατρική καί σωστική πρεσβεία καί βοήθειά του.
