ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
ενήντα ἡμέρες μετά τό Ἑβραϊκό Πάσχα, Ἀγαπητοί μου, οἱ Ἰουδαῖοι γιόρταζαν τήν μεγάλη δική τους γιορτή τῆς Πεντηκοστῆς, δηλαδή τήν κάθοδο τοῦ Θεοῦ στό ὄρος Σινᾶ καί τήν ἐπίδοση τοῦ Νόμου στόν Μωυσῆ. Πενήντα ἡμέρες μετά τήν ἔνδοξη Ἀνάσταση τοῦ Kυρίου, μέ τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού ἐμφανίστηκε μέ τήν μορφή βιαίου ἀνέμου στήν ἀρχή, καί στήν συνέχεια μέ τήν μορφή πυρίνων γλωσσῶν πού ἐπικάθησαν ξεχωριστά στόν καθένα ἀπό τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ἱδρύθηκε ἡ Χριστιανική Ἐκκλησία.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό θεανθρώπινο καθίδρυμα, τό ὁποῖο διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, συνεχίζει τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ ἐπί τῆς γῆς. Εἶναι ἕνα θεανθρώπινο δημιούργημα, πού ἐπηρέασε καί θά ἐπηρεάζει ὅλες τίς ἀνθρώπινες γενεές μέχρι τό τέρμα τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας καί μετά ἀπό αὐτό.
Ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς ἁγίους Ἀποστόλους κατά τήν ἱστορική ἐκείνη ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἀπoτελεῖ τήν ἀρχή μιᾶς καινούργιας δημιουργίας τοῦ κόσμου. Γιατί ὅπως τότε, στήν ἀρχή τῆς πρώτης δημιουργίας, τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἔφερε τόν κόσμο ἀπό τό ἄμορφο χάος τῆς ἀβύσσου στήν ὀμορφιά τῆς ὑλικῆς δημιουργίας καί στό φῶς τῆς ζωῆς, ἔτσι καί τώρα «ἡ βιαία πνοὴ» τοῦ ἰδίου Ἁγίου Πνεύματος, ἀναπλάθει τήν παραμορφωμένη ἀπό τήν ἁμαρτία μάζα τῶν ἐθνῶν καί δημιουργεῖ τόν νέο λαό τοῦ Θεοῦ, τήν Ἐκκλησία, τήν «νέα ἐν Χριστῷ κτίσῃ».
ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
ό μεγάλο γεγονός τῆς Πεντηκοστῆς, Ἀγαπητοί μου, κατά τό ὁποῖο ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἐπισφραγίσθηκε ἀπό τήν ἐμφάνιση πρωτοφανῶν σημείων. Ἀπό τήν φανερή ἐκδήλωση μιᾶς νέας δυνάμεως, ἡ ὁποία περιέβαλε τούς μαθητές καί μετέβαλλε ἐν ριπή ὀφθαλμοῦ τούς ἄπειρους, ἄτολμους καί ἁπλοϊκούς ἐκείνους Γαλιλαίους σέ ἀτρόμητους ἀγγελιοφόρους καί ἐμπνευσμένους κήρυκες τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό γεγονός αὐτό εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά βαπτισθούν, τήν ἡμέρα ἐκείνη, περίπου τρεῖς χιλιάδες ἄνθρωποι!
Ἦταν ἀνάγκη νά ἐπισημανθεῖ ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέ τρόπο παραστατικό, μεγαλειώδη, συναρπαστικό, ὥστε καί τά συγκεντρωμένα στήν Ἱερουσαλήμ, ἀπό κάθε ἄκρη τῆς γῆς, πλήθη τῶν Ἰουδαίων, νά πεισθοῦν ὅτι ἐπρόκειτο γιά τήν ἐμφάνιση μιᾶς ὑπερκόσμιας δύναμης, πού μετέδιδε ἕνα ἄγγελμα ἀπό τόν Θεό: νά δεχθοῦν, δηλαδή, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τήν ἀπολύτρωση ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά γίνουν κήρυκες στήν ἀνθρωπότητα, τῆς καλῆς ἀγγελίας, τῆς σωτηρίας διά Ἰησοῦ Χριστοῦ.
