«Φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου...».
ά προφητικά λόγια τοῦ Προφήτη Ἠσαΐα, ποὺ μᾶς ξαναθυμίζει ὁ Εὐαγγελιστής Μάρκος, στό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἀναφέρονται στόν Μεγάλο Ἐρημίτη τοῦ Ἰορδάνη, τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησιαστική Ἱστορία ὀνόμασε Πρόδρομο, γιατί μέ τό φλογερό του κήρυγμα προετοίμασε τόν δρόμο γιά ἕναν μεγάλο ἐρχομό. Τόν ἐρχομό τοῦ Λυτρωτῆ.
Ἡ φωνή του, μέσα στήν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας, ἔγραψε τήν τελευταία σελίδα στό προαιώνιο σχέδιο πού εἶχε καταστρώσει ὁ Θεός, γιά νά προετοιμάσει τόν κόσμο προκειμένου νά δεχθεῖ τήν λύτρωση.
Ὁ Ἰωάννης δέν εἶναι μόνον ὁ τελευταῖος ἀπό τούς Προφῆτες, ἀλλά καί αὐτός πού ἀξιώθηκε νά δεῖ μέ τά ἴδια του τά μάτια Ἐκεῖνον, πού τόν ἐρχομό Του ὁ ἴδιος προανήγγειλε. «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», νά ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ πού σηκώνει τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου. Εἶναι ἡ προδρομική κραυγή, ἡ ὁποία κλείνει τό κήρυγμα τῶν Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ἀνοίγει μιά καινούργια ἐποχή στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας.
Τά λόγια τοῦ Βαπτιστοῦ ξαφνιάζουν τούς Ἰσραηλίτες. Ὅλοι περιμένουν ἕναν βασιλιά καί βλέπουν νά ἐμφανίζεται ἕνας σκονισμένος ὁδοιπόρος. Ἄν βρίσκονται μερικοί νά Τόν ἀκολουθήσουν, αὐτό ὀφειλέται στό κήρυγμα τοῦ Ἐρημίτη, τοῦ Προδρόμου, πού τούς ἔχει προετοιμάσει νά ἀναγνωρίζουν πίσω ἀπό τούς τύπους τήν οὐσία, πίσω ἀπό τά σύμβολα τά γεγονότα, πίσω ἀπό τήν ἐξωτερική ἐμφάνιση τό βάθος, τήν ὀμορφιά καί τό μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς.
Ὁ Μεσσίας σχηματίζει τόν πρῶτο πυρήνα τῶν 'Αποστόλων Του ἀπό τούς μαθητές τοῦ Ἰωάννη καί ξεκινᾶ νά ἀναμορφώσει τόν κόσμο.
Ἄν δέν ὑπῆρχε ἡ φωνή «τοῦ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» ποιοί, ἀλήθεια, θά ἀναγνώριζαν πίσω ἀπό τήν φτώχεια, καί τήν ταπείνωση τοῦ Χριστοῦ, τήν θεϊκή του ὑπόσταση;
Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ Λυτρωτῆ, πού ὁ Πρόδρομος προεφήτευσε καί εἶδε. Ὅμως ὁ 'Ιησοῦς εἶναι καί πάλι παραγνωρισμένος στήν ἐποχή μας. Πρίν λίγα χρόνια ἕνα γαλλικό περιοδικό θέλησε νά κάνει μιά ἔρευνα ἀνάμεσα στούς ἀναγνῶστες του, θέτοντας τό ἐρώτημα: «ΙΙοιός εἶναι γιά σᾶς σήμερα ὁ Ἰησοῦς Χριστός;» Δόθηκαν ἑκατοντάδες ἀπαν¬τήσεις ἀπό ἀνθρώπους ἁπλούς καί διανοούμενους, ἀπό ἀγρότες καί ἐπιστήμονες, ἀπό νέους καί γέροντες, ἀπό ἄνδρες καί γυναῖκες. Διατυπώθηκαν οἱ πιό ἀπίθανες ἀπόψεις. Ἐκφράσθηκαν οἱ πιό περίεργες γνῶμες. Ἀπό τίς ἀπαντήσεις ἐλάχιστες ἦταν ἐκεῖνες πού συμφωνοῦσαν μέ τά ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως πού ἀναφέρονται στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τό συμπέρασμα τῆς ἔρευνας ἦταν, στό τέλος, αὐτή ἡ θλιβερή διαπίστωση: Ὁ Χριστός εἶναι ὁ μεγάλος ἄγνωστος γιά τόν ἄνθρωπο τῆς ἐποχῆς μας!
Ὁ κόσμος καί σήμερα ἔχει ἀνάγκη ἀπό μιά φωνή προφητική, γιά νά τόν βοηθήσει νά ἀναγνωρίσει τόν Ἰησοῦ, πίσω ἀπό τά σύγχρονα φαινόμενα καί γεγονότα. Πίσω ἀπό τούς καπνούς, τούς θορύβους καί τά ἐκτυφλωτικά φῶτα τοῦ πολιτισμοῦ μας. Πίσω ἀπό τίς ἀγωνίες, τίς ἀνησυχίες καί τίς ἀναζητήσεις τῶν ανθρώπων. Νά Τόν ἀναγνωρίσει στά πρόσωπα ἐκείνων πού καταδιώκονται, πού καταπιέζονται, καί πού κατασυκοφαντοῦνται. Στά πρόσωπα ἐκείνων πού σταυρώνονται καθημερινά γιά νά μήν προδώσουν τίς ἀρχές καί τά ἰδανικά τους. Στά πρόσωπα ἐκείνων πού παλεύουν ἀπεγνωσμένα γιά νά μείνουν ἄνθρωποι μέσα σέ μιά ζούγκλα θηρίων· γιά νά μείνουν ὄρθιοι, σάν υπερήφανα κυπαρίσσια, στήν λαίλαπα τοῦ κακοῦ.
Ὁ Χριστός, ἀπό τότε πού γιά πρώτη φορά ἦρθε στόν κόσμο, ἀκόμα καί μετά τήν Ἀνάσταση καί τήν Ἀνάληψή Του στούς Οὐρανούς, ἐξακολουθεῖ νά ζεῖ ἀνάμεσά μας. Ὁ Ἴδιος μᾶς διαβεβαίωσε: «Ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾽ ὑμῶν εἰμὶ πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος». Ἐγὼ θά εἶμαι μαζί σας ὅλες τίς ἡμέρες μέχρι τήν συντέλεια τοῦ κόσμου. Ὅμως ἐμεῖς ἐξακολουθοῦμε νά Τόν ἀγνοοῦμε...!
Ἡ σημερινή προφητική φωνή πού μᾶς δείχνει τόν Ἰησοῦ, ἐπαναλαμβάνοντας τά λόγια τοῦ Βαπτιστοῦ, «ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου», εἶναι ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας, ἐκφρασμένη μέ τήν διδασκαλία τῶν Πατέρων της, τήν μαρτυρία τῶν Μαρτύρων καί Ὁμολογητῶν τῆς Πίστεως, τήν ὁμολογία τῶν 'Ορθοδόξων Θεολόγων, τό κήρυγμα τῶν ἐκκλησιαστικῶν Διδασκάλων καί Ἱεραρχῶν. Εἶναι ἡ μοναδική φωνή, πού, στόν καιρό μας, βοηθᾶ τόν ἄνθρωπο νά ἀναγνωρίσει στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ τόν «Μεσσία», τόν Ἐλευθερωτή, καί στήν διδασκαλία Του τήν μόνη Ἀλήθεια πού μπορεῖ νά σώσει τόν κόσμο.
Δείχνοντάς μας τόν Χριστό ἡ Ἐκκλησία, μᾶς δείχνει τόν εαυτό της, γιατί ἐκείνη εἶναι ὁ Ἰησοῦς «παρατεινόμενος εἰς τούς αἰώνας». Ἡ φωνή της, πού, στήν οὐσία, εἶναι ἡ ἴδια ἡ φωνή τοῦ Χριστοῦ, μοιάζει, ἀλήθεια, μέ τήν φωνή τοῦ Προδρόμoυ. Εἶναι «φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ», γιατί ὁ κόσμος σήμερα, ἀπό πλευρᾶς πνευματικῆς ζωῆς, εἶναι ἔρημος. Ἔρημος ξερή καί ἄνυδρη, πού τήν σαρώνουν ὄχι ἄνεμοι, ἄλλα πόλεμοι. Πού τήν καίει ὄχι ὁ ἥλιος, ἀλλά τά ἁμαρτωλά πάθη. Πού τῆς λείπει ὄχι τό νερό τῆς βροχῆς, ἀλλά τό νερό τῆς ἀλήθειας καί ὁ ἴσκιος τῆς ἀγάπης, γιά νά δροσίσει καί νά ξεκουράσει τούς κουρασμένους ὁδοιπόρους της.
Ἡ φωνή τῆς Ἐκκλησίας πρέπει νά μᾶς ἀφυπνίσει, ὥστε νά ξαναβροῦμε τόν Χριστό καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Ἀπαίτηση καί ἐπιτακτική ἀνάγκη τοῦ καιροῦ μας δέν εἶναι τόσο νά πιστέψουν οἱ ἄπιστοι, ὅσο ὁ ἐπανευαγγελισμός τῶν χριστιανῶν. Νά ξαναβροῦμε ἐμεῖς πού εἴμαστε χριστιανοί τόν σωστό δρόμο τοῦ Θεοῦ, γιατί ξεφύγαμε, παρεκκλίναμε ἀπό τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία, ἀπό τόν δρόμο τοῦ Εὐαγγελίου καί δημιουργήσαμε μιά πίστη σύμφωνα μέ τό τί μᾶς ἀρέσει.
Ἡ Ἐκκλησιά μας ἀπό κιβωτός σωτηρίας κατάντησε, βιομηχανία μυστηρίων καί ἕνας κοινωνικός φορέας, πού προσπαθεῖ, μέ τά κοινωνικά παντοπωλεῖα καί τά συσσίτια νά ταΐσει τούς δῆθεν πεινασμένους, νά γεμίσει τήν κοιλιά τους, χωρίς νά ἐνδιαφέρεται νά τούς χορτάσει μέ τόν Ἄρτο τῆς ζωῆς, τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Προβάλλουμε ἕναν Χριστό ὄχι Σωτῆρα τῆς ψυχῆς, ἀλλά σωτῆρα τοῦ σώματος. Κάντε μιά ἐρεύνα νά δεῖτε, ἀπό ὅσους τρῶνε ἀπό τήν Ἐκκλησιά, πόσοι ἐκκλησιάζονται.
Ἀγαπητοί μου, ἡ ἀνθρωπότητα μόλις πέρασε τό κατώφλι ἑνός καινούργιου χρόνου. Λαχταρᾶ, ὁ καινούργιος χρόνος νά εἶναι καλύτερος ἀπό αὐτόν πού πέρασε. Καί θά εἶναι· ξέρετε πότε; μόνον ἄν οἱ ἄνθρωποι, καί μάλιστα oἱ χριστιανοί, ἀκούσουν τήν φωνή τῆς Εκκλησίας καί προετοιμάσουν «τὴν ὁδὸν Κυρίου», γιά νά δοῦν τόν Ἰησοῦ νά ἔρχεται, ὄχι ἀπό τήν Φάτνη, ἀλλά ἀπό τίς φλόγες μιᾶς καινούργιας Πεντηκοστῆς. Τότε ἡ ἔρημος πού λέγεται σύγχρονη κοινωνία «ἐξανθήσει καὶ ὑλοχαρήσει καὶ ἀγαλλιάσεται», θά πλημμυρίσει ἀπό ἀγαλλίαση, διότι θά γεμίσει ἀπό πλούσια βλάστηση καί ἄνθη.., θά δυναμώσουν «χεῖρες ἀνειμέναι καὶ γόνατα παραλελυμένα», θά δυναμώσουν τά ἐξησθενημένα χέρια καί τά παράλυτα γόνατα.
Ἡ γῆ θά γίνει Ἐδέμ, πού θά προσφέρει στόν ἄνθρωπο ἀντί τόν πόλεμο τήν εἰρήνη, ἀντί τό μίσος τήν ἀγάπη, ἀντί τήν διαίρεση τήν ἑνότητα, ἀντί τήν ἀγωνία τήν γαλήνη.