ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Μνήμη Ζαχαρίου τοῦ προφήτου, πατρὸς τοῦ τιμίου Προδρόμου.
Εὐαγγέλιον.
Ἐκ τοῦ κατὰ Ματθαῖον (κεφ. γκ´, 29-36).
«
ἶπεν ὁ Κύριος· Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι οἰκοδομεῖτε τοὺς τάφους τῶν προφητῶν καὶ κοσμεῖτε τὰ μνημεῖα τῶν δικαίων, καὶ λέγετε· εἰ ἦμεν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν πατέρων ἡμῶν, οὐκ ἂν ἦμεν κοινωνοὶ αὐτῶν ἐν τῷ αἵματι τῶν προφητῶν. Ὥστε μαρτυρεῖτε ἑαυτοῖς ὅτι υἱοί ἐστε τῶν φονευσάντων τοὺς προφήτας. Καὶ ὑμεῖς πληρώσατε τὸ μέτρον τῶν πατέρων ὑμῶν.Ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν! πῶς φύγητε ἀπὸ τῆς κρίσεως τῆς γεέννης; Διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω πρὸς ὑμᾶς προφήτας καὶ σοφοὺς καὶ γραμματεῖς, καὶ ἐξ αὐτῶν ἀποκτενεῖτε καὶ σταυρώσετε, καὶ ἐξ αὐτῶν μαστιγώσετε ἐν ταῖς συναγωγαῖς ὑμῶν καὶ διώξετε ἀπὸ πόλεως εἰς πόλιν, ὅπως ἔλθῃ ἐφ᾿ ὑμᾶς πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπὶ τῆς γῆς ἀπὸ τοῦ αἵματος Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τοῦ αἵματος Ζαχαρίου υἱοῦ Βαραχίου, ὃν ἐφονεύσατε μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου. Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἥξει ταῦτα πάντα ἐπὶ τὴν γενεὰν ταύτην».
Ἀπόδοση στήν Νεοελληνική.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός κατακρίνει τούς γραμματεῖς καί Φαρισαίους.
λλοίμονο σ᾽ ἐσᾶς, γραμματεῖς καί Φαριαῖοι ὑποκριτές, διότι κτίζετε τούς τάφους τῶν προφητῶν καί στολίζετε τά μνημεῖα τῶν δικαίων καί λέτε, «Ἐάν ζούσαμε στίς ἡμέρες τῶν πατέρων μας, δέν θά λαμβάναμε μέρος στό αἷμα τῶν προφητῶν». Ὥστε σεῖς οἱ ἴδιοι μαρτυρεῖτε ὅτι εἶστε παιδιά ἐκείνων, πού σκότωσαν τούς προφήτες. Συμπληρῶστε καί σεῖς τό μέτρο τῶν πατέρων σας. Φίδια, γενεά ἐχιδνῶν, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀποφύγετε τήν κρίση τῆς γεένης; Διά τοῦτο νά, ἐγώ στέλνω πρός ἐσᾶς προφήτες καί σοφούς καί γραμματεῖς. Ἀπό αὐτούς, ἄλλους θά σκοτώσετε καί θά σταυρώσετε καί ἄλλους θά μαστιγώσετε στίς συναγωγές σᾶς καί θά τούς καταδιώξετε ἀπό τήν μία πόλη στήν ἄλλη, γιά νά ἔλθει ἐπάνω σας κάθε ἀθῶο αἷμα, πού χύθηκε στήν γῆ, ἀπό τό αἷμα τοῦ Ἄβελ τοῦ δικαίου ἕως τό αἷμα τοῦ Ζαχαρία, τοῦ υἱοῦ τοῦ Βαραχίου, τόν ὁποῖο σκοτώσατε μεταξύ τοῦ ναοῦ καί τοῦ θυσιαστηρίου. Ἀλήθεια σᾶς λέγω, θά ἔλθουν ὅλα αὐτά στήν γενεά αὐτή.
Σκέψεις - Διδάγματα
Ἐκκλησία μας σήμερα τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ Προφήτου Ζαχαρίου, πού ἦταν πατέρας τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Η ἱερά Παράδοση ἀναφέρει, ὅτι τόν ἐφόνευσαν οἱ φανατισμένοι γραμματεῖς καί Φαρισαῖοι, ἐπειδή ὁ Ζαχαρίας τιμοῦσε καί σεβόταν τήν Παναγία ὡς μητέρα τοῦ Θεοῦ καί ἐξακολουθοῦσε νά τήν κρατάει στήν τάξη τῶν Παρθένων. Τότε οἱ Φαρισαῖοι ξεσήκωσαν τόν Ἰουδαϊκό ὄχλο ἐναντίον του, τόν παρουσίασαν ὡς παραβάτη τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου καί ὅπως διαβάζουμε στήν περικοπή μας τόν ἐφόνευσαν «μεταξύ τοῦ ναοῦ καί τοῦ θυσιαστηρίου». Ἀλλά δέν ἦταν αὐτό τό μόνο ἔγκλημα πού εἶχαν κάνει. Ὅπως ἀποκαλύπτει ὁ Κύριος τά ἐγκλήματά τους ὑπῆρξαν πολλά, μεγάλα καί φοβερά. Ἀλλά γιατί ἄραγε; Μήπως δέν ἦσαν μελετητές καί ζηλωτές τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου; Μήπως δέν ζοῦσαν συνέχεια στόν ναό τοῦ Θεοῦ ; Μήπως αὐτοί δέν ἦταν οἱ πιστοί καί σχολαστικοί τηρητές τῶν θρησκευτικῶν ὑποχρεώσεων καί ὅλων τῶν τελετουργικών διατάξεων; Γιατί, λοιπόν, νά φθάνουν σέ τέτοιο σημεῖο ἐθνικῆς πωρώσεως, ὥστε νά διαπράττουν τρομερά κακουργήματα μεταξύ τῶν ὁποίων τό φοβερώτερο εἶναι η Θεοκτονία, δηλαδή ὁ Σταυρικός θάνατος τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ; Ἡ στάση τους αὐτή ἔχει τήν ἐξήγησή της, τήν ὁποία ὀφείλουμε νά προσέξουμε καί ᾽μεῖς, διότι θά μᾶς ὠφελήσει καί θά μᾶς προφυλάξει ἀπό πολλά.
Πρῶτα πρέπει νά ξέρουμε, ὅτι ὁ ψυχικός κόσμος τοῦ ἀνθρώπου, ἐπειδή ἔχει δηλητηριασθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία, ἐπηρεάζεται εὔκολα ἀπό τόν διάβολο, σκοτίζεται καί συναρπάζεται καί συχνά ἐκτρέπεται στήν ἁμαρτία καί στό κακό. Ὁ διάβολος αὐτός ὁ ἀνθρωποκτόνος, ξέρει καλά τήν εὐπάθεια τῆς ψυχῆς μας καί χρησιμοποιεῖό, ὅ,τι τοῦ χρειάζεται γιά νά κάνει τήν δουλειά του κατάλληλα γιά τήν κάθε περίσταση καί ἀνάλογα μέ τήν ψυχοσύνθεση τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ἔτσι, λοιπόν, ἀφοῦ ἄλλους τούς τραβάει μέ τήν ἀμέλεια καί τήν ἀδιαφορία, δημιουργεῖ σιγά - σιγά μέσα τους ἀναισθησία καί πώρωση καί κατορθώνει νά κάνουν ἐγκλήματα μικρά καί μεγάλα. Ἄλλους πάλι, πού βρίσκονται ἴσως στόν ἠθικό δρόμο καί στήν πνευματική ζωή προσπαθεῖ νά τούς παρασύρει στά ἄκρα. Τούς φουντώνει τόν ἐγωισμό, τούς ἐξάπτει τήν φιλοδοξία, τούς καλλιεργεῖ τά πείσματα καί τίς ἀκρότητες, τούς κάνει δῆθεν ζηλωτές, τούς φανατίζει καί τούς τυφλώνει... Ὅταν ἐπιτύχει κάτι τέτοιο, ἔχει μεγαλύτερο κέρδος ἀπό τούς ἄλλους, πού κάνουν ἐγκλήματα ζώντας στήν ἄγνοια. Στήν δεύτερη περίπτωση χρησιμοποιεί ὡς ὄργανά του, ἀνθρώπους πού καμαρώνουν γιά τήν θεοσέβειά τους, πού κατέχουν θέσεις καί ἀξιώματα μέσα στήν Ἐκκλησία, πού ξέρουν πολλά, πού θεωροῦνται σοφοί καί ἅγιοι.... Καί ὅμως τούς κερδίζει κι αὐτούς, τούς βάζει μπροστά στά σκοτεινά του ἔργα καί προκαλεῖ διά μέσου αὐτῶν μεγάλα ἐγκλήματα σέ βάρος πραγματικῶν ἅγιων καί εὐσεβῶν ἀνθρώπων, καί ἀκόμη μεγαλύτερο σκανδαλισμό μεταξύ τῶν πιστῶν καί τῆς κοινωνίας.
Αὐτό ἀκριβῶς εἶχε γίνει καί μέ τούς γραμματεῖς καί Φαρισαίους. Καί σήμερα τό ἴδιο γίνεται δυστυχῶς καί μέσα στίς τάξεις τοῦ κλήρου, ὅπου ὑπάρχει ἐγωισμός καί τυφλό πεῖσμα. - Καλά· καί πῶς θεραπεύεται τό κακό; - Δύο εἶναι τά μοναδικά φάρμακα: Ἡ ταπείνωση καί η εἰλικρινής ἐξομολόγηση.